همانطور که پیشتر به آن اشاره کردیم با به وجود آمدن قطعات هوشمند برای تعمیرات نیز به دستگاه های هوشمند نیاز است. البته این مطلب به آن معنا نیست که کار عیب یابی و تعمیر قطعه را دستگاه هوشمند به تنهایی انجام می دهد, بلکه منظور این است برای دقت و سرعت بیشتر تعمیرکار دستگاه هایی طراحی شده اند که شامل انواع ولتمتر , اسیلوسکوپ و سایر دستگاه های ویژه ی مدارهای الکترونیکی می باشند و می توانند خطاهای اعلام شده در موتورهای خودرو را شناسایی کنند. دستگاه دیاگ یا دستگاه عیب یاب با کامپیوتر خودرو ارتباط دیجیتالی برقرار و عمدتا دو نوع کد از آن دریافت می کند:

1.کدهای عیب یابی انژکتور که در زمره ی نقص های الکترونیکی قرار می گیرند .

2.کد های عملکردی موتور.

گروه اول همان کد هایی هستند که در حافظه ی موتور ذخیره می گردند و به دستگاه دیاگ انتقال داده می شود. تعمیرکار با مشاهده ی کد روی صفحه ی دیاگ متوجه می شود که کدام قطعه دچار نقص شده است. اما به یاد داشته باشید خطای اعلام شده توسط دیاگ نقص قطعه را به صورت صد در صد بیان نمی کند و این تعمیرکار است که باید تشخیص دهد مشکل از قطعه است یا موارد جانبی ازقبیل سنسور و کانکتور آن .

در خودروهای دارای سیستم های هوشمند کانکتوری وجود دارد که در بعضی از آنها این کانکتور در قسمت زیر کاپوت (مانند سمند و پژو 405) و در بعضی درون اتاق زیر داشبورد قرار گرفته است. دستگاه عیب یاب باید ابتدا به این کانکتور متصل شود. سپس برای برقراری ارتباط با کامپیوتر های خودرو باید سوئیچ ماشین کاملا باز باشد, نیازی به روشن کردن موتور نیست اما حالت اکسسوری هم برای روشن کردن کامپیوتر ماشین کافی نیست. سپس در منوی دیاگ connect را بزنید,پس از برقراری ارتباط عیب یاب با کامپیوتر پیغامی دریافت خواهید کرد که نشان دهد ارتباط برقرار شده است.این پروسه ی برقراری ارتباط نباید بیشتر از 15 ثانیه طول بکشد چرا که نهایت زمان لازم 5 ثانیه می باشد. پس بعد از 15 ثانیه بدانید که جایی مشکل دارد.

پس از برقراری ارتباط نوبت به خواندن کد ها می رسد. در این مرحله باید هوشمندانه عمل کنید. در بیشتر موارد چند کد خطا همزمان نمایش داده می شود و شما باید آنها را به طور جامع در نظر بگیرید تا متوجه مشکل عمده ی خودرو شوید. زیرا جدا در نظر گرفتن آنها ممکن است تنها هزینه ی زیادی را به گردنتان بیاندازد بدون آنکه مشکل اصلی خودرو برطرف شود. متاسفانه دستگاه های عیب یاب نمی توانند مشکلات مرکب را شناسایی کنند و در اینجا هنر تعمیرکار خبره در شناسایی نهایی عیب موتور تعیین کننده خواهد بود.
دستگاه دیاگ قادر است پارامتر های عملکردی موتور را نیز بخواند.این پارامترها عبارتند از سرعت موتور, میزان باز بودن دریچه ی هوا,آوانس جرقه, مقدار سوخت,دمای هوا و آب, لین یا ریچ بودن دود اگزوز,مقدار باز بودن استپر موتور و سایر موارد دیگر. با بررسی این پارامترها می توان کارکرد موتور را به صورت دقیق بررسی کرد. با در نظر گرفتن این پارامتر ها به همراه کدهای خطا به راحتی عیوب مکانیکی و الکترونیکی موتور تشخیص داده می شود. معمولا تعمیرکاران حرفه ای و با تجربه تنها با در نظر گرفتن پارامتر های عملکردی عیب خودرو را تشخیص می دهند و تنها برای چک کردن تعمیرات از کدهای خطا استفاده می کنند. البته ناگفته نماند معمولا عیوب خودروها منشاء مکانیکی دارد و با دستگاه دیاگ قابل تشخیص نیستند اما استفاده از پارامترهای عملکردی در تشخیص صحیح عیوب بسیار موثر است.